నేను వెళ్లేసరికి అతనేదో డిటెక్టివ్ పుస్తకం చదువుతున్నాడు. నన్ను చూసి మామూలు ధోరణిలో పలకరించి కూర్చో బెట్టాడు. నేను అడగకుండానే తనకి తెలుగులో విశేషమైన పరిచయం లేదనీ, డిటెక్టివ్ పుస్తకాలు చదవడం తప్ప మరొకటి చదవడం రాదనీ, ఒక చిన్న అల్మైరా నిండా నిండిన,‘శవ సాహిత్యం ’ చూపెట్టాడు.
నా పుస్తకం సంగతి అడుగుదామని అనుకొనే సరికి లోపలి నుండీ పిలుపు వినిపించింది.
వెంకటచలం కూడా కళ్లతోనే నిర్దేశించాడు,“ లోపలికి వెళ్లు” అని.
ఎన్నెన్నో ఊహలు వెంటాడుతుంటే లోపలికి వెళ్లాను.
ఎర్ర గులాబీ అంచు మల్లె రంగు చీరలో ‘శశికళ’ మూర్తీభవించి ఎదురై నా అంచనాలని తారుమారు చేసింది.
“ నీకా పుస్తకం అంత అవసరమా తమ్ముడూ ?” పెద్ద టేకు చెక్క బీరువా నుండి, నేనేనాడూ చూడ్డానికి కూడా నోచుకోని పుస్తకాల దొంతరల లోనుండి ,‘సాక్షిని ’ తీసి ఇస్తూ అడిగిందామె.
‘ ఇంత మంచి సాహిత్యాన్ని అభిమానించ గల ఈమె చరిత్రహీన ఎందుకవుతుంది ?’
“ ఫరవాలేదు, మీరు చదివిన తరువాతనే ఇయ్యండి,” అన్న మాటతో బయటపడ్డాను.
ఆ తరువాత చెప్పవలసినది ఏముంది? నాకూ ఆమెకీ సంబంధం సాహిత్యానికి చెందినంత వరకూ ధృడతరమయింది.
ఒకరోజు
ఎప్పటిలాగే ఆమె దగ్గరనుండి తెచ్చిన, ‘దశకుమార చరిత్ర’ చదువుతున్నాను. పుస్తకం మధ్యనుండి ‘నీలం రంగు కవరు’ బయట పడింది. తప్పు అని తెలిసినా ఆత్రాన్ని
ఆపుకోలేక తెరిచాను. అది ఎవరికి వ్రాయబడిందో వేరే చెప్పనక్కరలేదు. ఎవరు వ్రాసారో అందులో తెలియపరచ లేదు.
పోతే—
సమాజం దృష్టిలో చులకన అయిన ఆడదానికి, మనస్సులోని నల్లటి ఛాయలని పెద్ద మనిషి బురఖాలో దాచిపెట్టి తిరిగే మగాడు వ్రాసే ఉత్తరంలో ఏముంతుంది గనుక ?
‘ఫలానా చోట ఫలానా సమయానికి వచ్చి కలుసుకో’ అని అర్థం వచ్చే మాటలు తప్ప వేరేమీ లేవు.
వెంకటచలం మీద నిజానికి కోపమే వచ్చింది .అయినా అలాంటి రహస్య జీవనం గడప వలసిన అవసరం మాత్రం అతనికి ఏముంది ! ఇవాళ రేపు ఎంతమంది అక్క కూతురుని వివాహం చేసుకోవడం లేదు ! మరునాడు పుస్తకంతో పాటు, ఉత్తరాన్ని కూడా ఇచ్చాను ఆమెకి, “ ఇదుగో అక్కయ్యా నీ ఉత్తరం,” అంటూ.
కొన్ని క్షణాలపాటు నా వంక మౌనంగా చూసి, బీరువాలోంచి కొన్ని కట్టల ఉత్తరాలు తీసి, నా ముందు పెట్టింది ఆమె, “ ఆ ఉత్తరాన్ని కూడా వీటిలో చేర్చు తమ్ముడూ !” అంటూ.
మంఛుగడ్డతో నెత్తిన మొత్తినట్లయింది నాకు !
ఏమిటి ఈమె !
రకరకాల భావనలు సముద్ర తరంగాలలా హృదయపుటంచులు దాటి , నురగ పర్వతాలయ్యాయి.
ఆమె చల్లని హస్తస్పర్శ నుదుటి మీద పడి, తిరిగి ఈ లోకంలోకి తెచ్చింది. నన్ను.
“ చలం బాబుకీ, నాకూ మధ్య అడ్డుగోడలు ఎందుకని కదూ తమ్ముడూ , నీ మనసు నిండిన ఆవేదన ! చెబుతాను తమ్ముడూ, తప్పక చెప్తాను, చెప్పి నా మనసులోని బరువు కూడా దించుకొంటాను.కాని ఇప్పుడు కాదు,” ఏదో తెలియరాని ఆవేశంతో మాట్లాడింది ఆమె.
“ మరెప్పుడు ?”
“ నీఖు చెప్పాలని తోచినప్పుడు”, కళ్ల జాగాలో ఉన్న కాటుక పిట్టలు విచిత్రంగా నవ్వాయి ! “ ప్రస్తుతానికి ఈ మాత్రం తెలుసుకో తమ్ముడూ ! చలం బాబు నాకు మేనమామ వరస కాదు, నిజానికి నాకూ అతనికీ ఎలాంటి చిట్టరికమూ లేదు,” త్వరత్వరగా మాటలు ముగించి ఇంటిలోకి వెళ్లిపోయింది ఆమె.
ముంచెత్తిన ఆశ్చర్యం నుండి తేరుకొని చుట్టూ చూసే సరికి, అలవాటయిన పాదాలు ఇంటికి చేర్చాయి నన్ను.
ఆ రాత్రి అంతా కలత నిద్రతోనే గడిపాను. ‘చలానికీ ఆమెకీ ఎటువ్బంటి బాంధవ్యమూ లేకపోతే ఆమె అతని ఇంటిలో ఎందుకుంటుండది ? అన్న ఆలోచన ,కలయై, కల్లయై చాలా
తేలిక అంచనాలకి గురియై, నీచమైన అనుమానం కలగడానికి దోహదం చేసింది.
‘ ఛ ! ఇంకెప్పుడూ చలాన్ని గాని , ఆమెని గాని చూసిన పాపాన కూడ పోకూడదు’ ధృడమైన నిశ్చయానికి వచ్చాను.
*****************
నా పుస్తకం సంగతి అడుగుదామని అనుకొనే సరికి లోపలి నుండీ పిలుపు వినిపించింది.
వెంకటచలం కూడా కళ్లతోనే నిర్దేశించాడు,“ లోపలికి వెళ్లు” అని.
ఎన్నెన్నో ఊహలు వెంటాడుతుంటే లోపలికి వెళ్లాను.
ఎర్ర గులాబీ అంచు మల్లె రంగు చీరలో ‘శశికళ’ మూర్తీభవించి ఎదురై నా అంచనాలని తారుమారు చేసింది.
“ నీకా పుస్తకం అంత అవసరమా తమ్ముడూ ?” పెద్ద టేకు చెక్క బీరువా నుండి, నేనేనాడూ చూడ్డానికి కూడా నోచుకోని పుస్తకాల దొంతరల లోనుండి ,‘సాక్షిని ’ తీసి ఇస్తూ అడిగిందామె.
‘ ఇంత మంచి సాహిత్యాన్ని అభిమానించ గల ఈమె చరిత్రహీన ఎందుకవుతుంది ?’
“ ఫరవాలేదు, మీరు చదివిన తరువాతనే ఇయ్యండి,” అన్న మాటతో బయటపడ్డాను.
ఆ తరువాత చెప్పవలసినది ఏముంది? నాకూ ఆమెకీ సంబంధం సాహిత్యానికి చెందినంత వరకూ ధృడతరమయింది.
ఒకరోజు
ఎప్పటిలాగే ఆమె దగ్గరనుండి తెచ్చిన, ‘దశకుమార చరిత్ర’ చదువుతున్నాను. పుస్తకం మధ్యనుండి ‘నీలం రంగు కవరు’ బయట పడింది. తప్పు అని తెలిసినా ఆత్రాన్ని
ఆపుకోలేక తెరిచాను. అది ఎవరికి వ్రాయబడిందో వేరే చెప్పనక్కరలేదు. ఎవరు వ్రాసారో అందులో తెలియపరచ లేదు.
పోతే—
సమాజం దృష్టిలో చులకన అయిన ఆడదానికి, మనస్సులోని నల్లటి ఛాయలని పెద్ద మనిషి బురఖాలో దాచిపెట్టి తిరిగే మగాడు వ్రాసే ఉత్తరంలో ఏముంతుంది గనుక ?
‘ఫలానా చోట ఫలానా సమయానికి వచ్చి కలుసుకో’ అని అర్థం వచ్చే మాటలు తప్ప వేరేమీ లేవు.
వెంకటచలం మీద నిజానికి కోపమే వచ్చింది .అయినా అలాంటి రహస్య జీవనం గడప వలసిన అవసరం మాత్రం అతనికి ఏముంది ! ఇవాళ రేపు ఎంతమంది అక్క కూతురుని వివాహం చేసుకోవడం లేదు ! మరునాడు పుస్తకంతో పాటు, ఉత్తరాన్ని కూడా ఇచ్చాను ఆమెకి, “ ఇదుగో అక్కయ్యా నీ ఉత్తరం,” అంటూ.
కొన్ని క్షణాలపాటు నా వంక మౌనంగా చూసి, బీరువాలోంచి కొన్ని కట్టల ఉత్తరాలు తీసి, నా ముందు పెట్టింది ఆమె, “ ఆ ఉత్తరాన్ని కూడా వీటిలో చేర్చు తమ్ముడూ !” అంటూ.
మంఛుగడ్డతో నెత్తిన మొత్తినట్లయింది నాకు !
ఏమిటి ఈమె !
రకరకాల భావనలు సముద్ర తరంగాలలా హృదయపుటంచులు దాటి , నురగ పర్వతాలయ్యాయి.
ఆమె చల్లని హస్తస్పర్శ నుదుటి మీద పడి, తిరిగి ఈ లోకంలోకి తెచ్చింది. నన్ను.
“ చలం బాబుకీ, నాకూ మధ్య అడ్డుగోడలు ఎందుకని కదూ తమ్ముడూ , నీ మనసు నిండిన ఆవేదన ! చెబుతాను తమ్ముడూ, తప్పక చెప్తాను, చెప్పి నా మనసులోని బరువు కూడా దించుకొంటాను.కాని ఇప్పుడు కాదు,” ఏదో తెలియరాని ఆవేశంతో మాట్లాడింది ఆమె.
“ మరెప్పుడు ?”
“ నీఖు చెప్పాలని తోచినప్పుడు”, కళ్ల జాగాలో ఉన్న కాటుక పిట్టలు విచిత్రంగా నవ్వాయి ! “ ప్రస్తుతానికి ఈ మాత్రం తెలుసుకో తమ్ముడూ ! చలం బాబు నాకు మేనమామ వరస కాదు, నిజానికి నాకూ అతనికీ ఎలాంటి చిట్టరికమూ లేదు,” త్వరత్వరగా మాటలు ముగించి ఇంటిలోకి వెళ్లిపోయింది ఆమె.
ముంచెత్తిన ఆశ్చర్యం నుండి తేరుకొని చుట్టూ చూసే సరికి, అలవాటయిన పాదాలు ఇంటికి చేర్చాయి నన్ను.
ఆ రాత్రి అంతా కలత నిద్రతోనే గడిపాను. ‘చలానికీ ఆమెకీ ఎటువ్బంటి బాంధవ్యమూ లేకపోతే ఆమె అతని ఇంటిలో ఎందుకుంటుండది ? అన్న ఆలోచన ,కలయై, కల్లయై చాలా
తేలిక అంచనాలకి గురియై, నీచమైన అనుమానం కలగడానికి దోహదం చేసింది.
‘ ఛ ! ఇంకెప్పుడూ చలాన్ని గాని , ఆమెని గాని చూసిన పాపాన కూడ పోకూడదు’ ధృడమైన నిశ్చయానికి వచ్చాను.
*****************
Comments
Post a Comment