అళియ అరాళీయము--- ౭

దృశ్యము ౭

(అత్తరు వ్యాపారి కుల్’సుంబీ టెంటు)

( తెల్లని తెర్ మీద ఒక టెంటు కనిపిస్తుంది)

( లైట్లు వెలగగానే  కుల్’సుంబీ నిండా బురఖాలో కూచొని ఉంటుంది. ఆమె కి ఎదురుగా రామరాజు కూర్చొని ఉంటాడు)

రామరాజు:
    కుల్’సుంబీ బేగం ! మీరు అత్తరు వ్యాపారి అని విన్నాను. ఎంతో ధనాన్ని వెచ్చించి నన్ను విడిపించారని తెలిసింది. కాని నామీద దేశ బహిష్కార శిక్ష పడింది. నేను మీకు ఏ విధంగా సహాయపడ గలను.?

కుల్’సుంబీ:
    మీరు నాకు సహాయపడడ మేమిటి  ఆర్యపుత్రా ! నేను బ్రతికేదే మీ కోసం !

( అంటూ ముఖం పైన పరదా తీస్తుంది .ఆశ్చర్యం ఆమె అరాళ కుంతల)

రామరాజు:
    భద్రముఖీ ! నీవా, ఆశ్చర్యంగా ఉందా ?

అరాళ కుంతల:
    ఆర్యపుత్రా ! మిమ్ములను ఈ ఆపదలోకి  నెట్టినది నేనే కదా ! సుల్తాను మీ మాటలు విశ్వసించక పోతే మిమ్ములను  కాపాడు కొంటానని మాట ఇచ్చాను, మరచిపోయారా ?

రామరాజు:
    లేదు ప్రియా ! కాని నన్నెలా కాపాడగలవు ? రేపు సూర్యోదయమునకు ఇంక చాల తక్కువ వ్యవధి ఉంది.

అరాళ కుంతల:
    ఆ వ్యవధి చాలు ఆర్యపుత్రా ! మీరు అత్తరు వ్యాపారి, ‘రహమతుల్లాగా’ అవతారమెత్తాలి ! సూది గడ్డం , కోర మీసాలు, కుచ్చు టోపీ పెట్టుకొని షరాబు వేషం వేయండి. నేను మీ నవోఢ అయిన బేగం కుల్’సుంబీని ! ఈ బురఖాలోనే ఉంటాను. మనం మరి కొన్ని క్షణాల్లో బయలుదేరి, తెల్లవారే లోపల ,‘బీదరు’ రాజ్యానికి వెళదాం.

రామరాజు:
    బీదరు వైపు సూర్యోదయానికి ముందు చేరుకోగలమా దేవీ ?

అరాళ కుంతల:.
    చేరుకోలేక పోయినను ప్రమాద ముండదు. ఆర్యపుత్రా ! రహీంఖాన్ మిమ్ములను ఒంటరిగా, విజయనగర సరిహద్దుల వైపు అన్వేషిస్తాడు. మీరు జంటగా బీదరు వైపు ప్రయాణము చేయగలరని ఊహించలేడు.

రామరాజు:
    భద్రముఖీ ! నీ ఆలోచన బహు బాగున్నది !

అరాళ కుంతల:
    సమయము చాల తక్కువగా నున్నది ఆర్యపుత్రా ! పదండి గుడారం లోకి వెళ్దాం.

( ఇద్దరూ వెళ్లిపోతారు)

(లైట్లు ఆరిపోతాయి)

దృశ్యము ౮

( విజయనగర ప్రభువు శ్రీ కృష్ణ దేవరాయల ఆంతరంగిక శాల)

(తెల్ల తెర మీద కోట అంతఃపురం కనిపిస్తాయి)

(లైట్లు వెలగగానే అప్పాజీ కనిపిస్తాడు)

 (అరాళ కుంతల, రామరాజు ప్రవేశిస్తారు)

అప్పాజీ:
    రామరాజ ప్రభూ ! (లేచి నిలబడి) విజయనగర రాజ ప్రాసాదానికి మీకిదే ఘన స్వాగతం !

రామరాజు:
    అప్పాజీ మహాశయా ! నేను ఇప్పుడు సర్వమూ పోగొట్టుకొన్న సన్యాసిని. ప్రభు శబ్స వాచ్యమునకు తగిన వాడను కాను !

అరాళ కుంతల:
    స్వామీ, మీరిట్లనుట తగదు. మీరు నాకు ఎల్లప్పుడు ప్రభువులే !

రామరాజు:
    అది నీ సహృదయము భద్రముఖీ ! నీకీ రాజ్యమున ఇంతటి విశిష్ట వ్యక్తి సమ్ముఖమునకు ప్రవేశమెట్లు దొరికినది ?

అప్పాజీ:
    (నవ్వుతూ) రామరాజ ప్రభూ ! ఆమె వేరెవరో కాదు, మా ‘భర్తృదారిక’ , కుమారి అరాళ కుంతలా దేవి ! శ్రీ కృష్ణ దేవ రాయ సార్వభౌముల వారి పుత్రిక !

రామరాజు:
    (ఆశ్చర్యముతో) నిజమా, అరాళ కుంతలా ! నమ్మ శక్యము గాకున్నది !!?

( ప్రవేశం శ్రీ కృష్ణదేవ రాయలు)

శ్రీకృష్ణ దేవ :
    రామరాజ ప్రభూ, ఇది ముమ్మాటికీ నిజము ! ఇంతటి సాహస కార్యము సాధించిన , అరాళ కుంతల నా పుత్రిక అను పరిచయము కన్న, నేనే ఆమెకు జనకుడనని చెప్పుకొనుట మాకెంతయు ముదావహము !

రామరాజు:
    (నమస్కరించి) విజయనగర సార్వభౌములకు జయమగు గాక !

శ్రీకృష్ణ దేవ :
    ( రామరాజుని కౌగలించుకొని) రామరాజ ప్రభూ, మా గారాల పట్టికకు ప్రభువులైన మీరు మాకును ప్రభువులే!! మిమ్ములను ,‘అళియ’ శబ్దముతో సత్కరించి , విశేషాధికారములను ఇచ్చుటకు  ఆతుర పడుచున్నాను.

అప్పాజీ:
    రామరాజ ప్రభూ ! ‘అళియ’ శబ్దమునకు , కర్ణాటక భాషలో , ‘ అల్లుడు’ అని అర్థము ! సార్వభౌములు మిమ్ములను జామాతగా చేసుకొన గోరుతున్నారు.

రామరాజు:
    ధన్యుడను మహాశయా, ధన్యుడను ! అరాల కుంతలా దేవిని ఇల్లాలుగా బడయగల భాగ్యము కన్న నాకు
 కావలసినది ఏమున్నది ?

( అప్పాజీ చప్పట్లు కొడతాడు)

(ఇద్దరు భటులు చేత పూల మాలలతో ప్రవేశిస్తారు.అప్పాజీ ఒక భటుని చేతిలోని మాలను తీసుకొని, అరాళ కుంతలకు ఇస్తాడు)

శ్రీకృష్ణ దేవ :
    నీ మనోహరునికి వరమాల వేసి స్వాగతము చెప్పుము పుత్రీ !

( అరాళ కుంతల , సిగ్గుతో తల దించుకొని రామరాజుకి అభిముఖంగా తడబడుతూ వెళ్లి, అతని మెడలో వరమాల వేస్తుంది. రామరాజు మరొక భటుని చేతిలోని మాలను అందుకొని ఆమె మెడలో అలంకరిస్తాడు)

( వధూ వరులను మధ్యలో పెట్టుకొని శ్రీ కృష్ణ దేవ రాయలు, అప్పాజీలు చెరొక ప్రక్క నిలబడతారు)

(తెర పడుతుంది)

****************
(సమాప్తం)
****************