క్షీరగంగ

మంటల్లో మైకా గని 2 రెడ్డి --- చూసారా కామ్రేడ్ ! ఈ తెల్లటోపీ దళారీ మధ్యవర్తిత్వం, శిక్ష పడ్డ కన్నయ్య, కిమ్మనకుండా దానిని భరించి పైపెచ్చు కడుపు కూడా మాడ్చుకొని క్షమాభిక్ష అడగాలట , ‘ భవతి బిక్షాం దేహి’ అని ! అలా చేస్తే ఈ తెల్లటోపీ మధ్యన చేరి, మాట్లాడి బిక్ష వేయిస్తాడట ! నిజంగా కార్మిక సంక్షేమమే ఈయన మనస్సులో ఉంటే , కార్మికునికి జరిగిన అవమానానికి ఈయన గుండె నిజంగా మండి ఉంటే, ఇలాంటి మాటలు అనగలిగే వాడా, కామ్రేడ్ ? వర్గ పోరాటంలో మనం గెలవాలంటే మొదటి సమిథలుగా ఈ దళార్లని గుర్తించి, వారికి సమాధులు కట్టి, ఆ గోరీల మీదుగా నడచి, వెళ్లాలి. కామ్రేడ్స్ ! ఈ అవమానానికి ప్రతీకారంగా , మనం సమ్మె చేయక తప్పదు . ఆలోచించి మీ ఉద్దేశమేమిటో ఇప్పుడే తేల్చి చెప్పండి. ఇన్కిలాబ్ జిందాబాద్ ! ---- ( రెడ్డి మాటలు పూర్తికగానే, “ హియర్, హియర్ ” అనే కేకలు తెరలో ) పంతులు --- సోదరులారా ! కార్మిక సంక్షేమం కేవలం మాటలలో మాత్రం చూపించే, ఈ నల్లటోపీ మాటలకి మురిసి పోకండి. అవి మాటలు కావు, తేనె పూసిన కత్తులు. వాటి ప్రలోభంలో పడితే గాయపడకుండా, బయటికి రాలేరు. కన్నయ్య సమస

మంటల్లో మైకా గని 1 (స్త్రీ పాత్ర లేని దృశ్య నాటిక ) ( రంగ స్థలం మీద రెండు దృశ్యాలు ఉండాలి. ఒక ప్రక్క ‘మహాలక్ష్మీ మైకా మైన్స్’ ఛీఫ్ ఇంజనీయరు ఆఫీసు. రెండవ భాగం అంతా, వర్కింగ్ స్పాటు. వర్కింగు స్పాట్లో , ఒక బెంచీ, దానికి ఒక’ బెంఛి వైస్ ఉండాలి. తక్కిన అలంకరణ అంతా యథోచితం ) (ముందుగా ఆఫీసు గదిలో లైట్లు వెలిగించాలి. రెండవ భాగం చీకటి) ( తెర లేచే సరికి ఛీఫ్ ఇంజనీయరు విష్ణుప్రసాదు కుర్చీలో కూర్చొని ఉంటాడు.పేపరు తిరగవేస్తూ ఉండగా, టెలిఫోను మ్రోగుతుంది. విష్ణు రిసీవరు అందుకొంటాడు ) విష్ణుప్రసాద్ --- హలో, ఛీఫ్ ఇంజనీయర్ విష్ణుప్రసాద్ స్పీకింగ్ ! [ టెలిఫోను నుండి ఆపరేటర్ వాయిస్,( స్త్రీ గొంతుక అయితే బాగుంటుంది), వినిపిస్తుంది ) ] ఆపరేటర్ ---- గుడ్ మార్నింగ్ సార్ ! మేనేజింగ్ డైరక్టర్‘ మిస్టర్ సక్లేచా ’ ఆన్ లైన్. విష్ణుప్రసాద్ ---- కనెక్ట్ హిం ! ( కనక్ట్ చేసిన చప్పుడు) సక్లేచా -- మిస్టర్ ప్రసాద్ ! విష్ణుప్రసాద్ ---- గుడ్ మార్నింగ్ సార్ ! సక్లేచా --- గుడ్ మార్నింగ్ ! ఈ రోజు ఉదయం వార్తా పత్రిక చూసారా ? విష్ణుప్రసాద్ ---- లేదు సార్ ! ఇప్పుడే చూస్తున్నాను. సక్లేచా --- వినండి, మైకా రేటు అంతర్జాతీయ విపణ

వేణీ సంహారము (1ఈ కథానిక ఆంధ్రభూమి శనివారం తేది 11.2.2011 దిన పత్రికలో ప్రచురించ బడింది) నా భార్య ‘నీలవేణి’ చాలా అందమైనది. ముఖ్యంగా పేరుకి తగ్గట్లుండే ఆమె కబరీ భరం ! వర్తులాకారంలో ఎత్తుగా నిర్మించిన రెండు ఇసుక తిన్నెల లాంటి జఘనాల మధ్య, సన్నని పాయ లాంటి చీలికని స్పృశిస్తూ పొడవుగా ఒత్తుగా , జడలా బిగించినప్పుడు ‘త్రాచుపాములాగ’ విచ్చుకొన్నప్పుడు నెమలి వింజామరలా కనిపించే ఆ నీలవేణి సౌందర్యం బాపూ బొమ్మకే ఉంటుంది ! ఆమె చంద్రవదనాన్ని ఏ సినిమా దర్శకుడైనా చూసి ఉంటే,తప్పకుండా ఆమెకి ‘అమ్మవారి ’ పాత్రలు దక్కి ఉండేవి ! వెడల్పైన ఫాలభాగం మీద బాలారుణ సూర్య బింబం లాగ కనిపించే కుంకుమ బొట్టు, దాని క్రింద ధనస్సుల లాంటి కనుబొమలు, ఆ క్రింద మీనాల లాంటి కళ్లు. ఆ కళ్ల మధ్య నుండి ఎత్తుగా, ఠీవిగా నిటారుగా ఉండే ముక్కు, దానిక్రింద రుచులూరించే అధరాలు, పచ్చని బంతి పూవు లాంటి మేని ఛాయ, పొడవుకి తగ్గ శరీర సౌష్టవం, కలిగిన ఆమె, చూపరులకు చెయ్యెత్తి నమస్కరించాలనిపించే దేవీ కళలు ఉట్టి పడుతూ ఆకర్షణీయంగా ఉంటుంది. ఆమె నా భార్య కావడం నేను చేసుకొన్న అద

ప్రేమాయణంలో ‘ అ, ఆ, క, ఖ అ , ఆ అతను ఆమె అతని ముందు ఆమె ఆమె వెనక అతను, ఒకే తారు రోడ్డు పైన నడుస్తున్నారు. వీళ్లిద్దరే కాక, ఆ రోడ్డు మీద, పడీ పడని చీకటి తెరలు విడీ విడని వీధి దీపాల వెలుగు రేఖలు కూడ, వెనక ముందులుగా నడుస్తూ, కదంబ మాలికలు తురిమిన ఆమె నల్లని జడని ఙ్ఞప్తికి తెస్తున్నాయి. ఆ రోడ్డుక కలకత్తా ‘ సిటీమేప్’ లో ఉన్న పేరు, రోడ్ వగైరాలేవో తెలియవు గాని, రెండు పెద్ద సెంటర్ లని కలిపే లింక్ రోడ గ దికి ఒక ప్రత్యేకత ఉంది. కొన్ని నెలలుగా ప్రతీ రోజూ, వాళ్లిద్దరూ ముందు వెనకలుగా లేక ప్రక్క ప్రక్కలుగా, సిటీ బస్సులో ఆ రోడ్డు మీద ప్రయాణం చేస్తూనే ఉన్నారు.కాని ఇలా కాలి నడకన చేయాల్సి రావడం ఇదే మొదటి సారి. ప్రతీ రోజూ బస్సులో ఒకరినొకరు చూసుకొంటున్న కారణాన, వాళ్లిద్దరూ పూర్తిగా అపరిచితులు కారు. ఇద్దరి మాతృభాష తెలుగేనన్న సంగతి ఇద్దరికీ తెలుసు. అయినా ఒకరి పేరు మరొకరికి తెలియదు, కలిసి మాట్లాడే ఘనిష్టత ఇంకా ఏర్పడ లేదు ! కాని ఆ రోజు నడుస్తున్నారు. కాని వాళ్ల ఉద్దేశాలు వాళ్ల మనస్సుల లోనే ఉన్నాయి. ఇంతలో – ఒక లేంపు పోస్టు, దాని వెలుగులో ,‘ మద్రాసు కేప్’ అన్న బోర్డు కనిపించి ఆమె ఆగింది. ఆగి బోర్డు వంక

రత్న గర్భ యీ వసుంధర 6 జైలు నుండి విడుదల అయ్యాక విశ్వపతినీ, మల్లన్నలనీ వీర్రాజు కుటుంబంతో సహా, పంఛాయితీ విధించిన జరీమానా చల్లించేసి, ఆంజనేయ స్వామి గుడి దగ్గర , ప్రాయశ్చిత్తం చేయించాడు పశుపతి. ఆ వెంటనే ఊరు ఊరంతటికీ అన్న సంతర్పణ పెట్టించాడు. ఆ సంతర్పణలో, తెల్లని మల్లులాల్చీ, పైజామాతో అచ్చు రాజ కుమారుడి లాగ కనిపిస్తూ, అంతటా కలయ తిరుగుతున్న పశుపతిని చూసి, పెద్ద బుగత హేమ చంద్రం అసూయకి లోనయాడు. ఉత్సాహంతో, ఉల్లాసంతో బాబాయిలు, పిన్నులతో కబుర్లు చెప్తున్న పార్వతి ముఖ చంద్రిక అతని అసూయా ధూమాన్ని మరింత రెచ్చగొట్టి ఎగదోసింది.సంతర్పణ జరుగుతూ ఉండగా, పశుపతి తాను ఆ ఊరికి ఎందుకు వచ్చాడో అక్కడున్న వారందరికీ చెప్పాడు.అందరి సహాయ సహకారాలు అర్థించాడు. దెయ్యాల దిబ్బ మీద వ్యవసాయం అనగానే,పిచ్చి వీర్రాజుకి తగిన అల్లుడే దొరికాడని భావించారు ఆ ఊరి పెద్దలు ! ఆ మాటలు విన్న హేమ చంద్రం చూపుల నుండి అసూయా మేఘం తొలగి, కుతూహలం తొంగి చూసింది. “ దెయ్యాల దిబ్బ మీద వ్యవసాయం చేస్తావా? నీ కేదైనా పిచ్చిగాని పట్టిందా, రక్తం కక్కుకొని ఛస్తావు జాగ్రత్త ! ” అన్నాడు

రత్న గర్భ యీ వసుంధర 5 పెళ్లి ప్రసక్తి వచ్చి, పార్వతి పెరట్లో గోశాల వైపు పారిపోయిన తరువాత కూడ, వీర్రాజు, పశుపతుల మధ్య సంభాషణ కొనసాగింది. వీర్రాజు మంచి మూడ్ లో ఉన్నాడనీ, ఇలాంటప్పుడే అతని నుంచి మరింత సమాచారం రాబట్ట వచ్చనీ, అనుకొన్న పశుపతి ప్రశ్నమీద ప్రశ్న వేయసాగాడు. “మామయ్య గారూ ! దెయ్యాల దిబ్బ మీద ఎలాంటి పంట పండుతుంది?” “ అది ఇప్పుడు దెయ్యాల దిబ్బ అయింది గాని ఇంతకు ముందు కూడా, అంటే దివాణంలో మనుషులున్నప్పుడు కూడ దిబ్బే ! పచ్చగడ్డి తప్ప మరేమీ అక్కడ పండించ లేదు ఆ మనుషులు. వాళ్లు వెళ్లిపోయక అక్కడ పిచ్చి మొక్కలు మొలిచాయి.” “పిచ్చి మొక్కలా ? మొక్కలలో కూడా పిచ్చివి ఉంటాయా మామయ్య గారూ ?” “ పిచ్చి నామ వాచకం కాదు బాబూ ! అది విశేషణం ! మనిషికైనా ,మొక్కల కైనా దాన్ని తగిలిస్తే అర్థం కాని, అక్కరకి రాని, ప్రయోజనం లేని అపదార్థము అని తెలుసుకోవాలి. “ అంటే మీరు చూసిన మొక్కలు మీకే అర్థం కానివా ?” “ నాకెందుకు అర్థం కాలేదు. పిచ్చి మొక్కలు పిచ్చి వాళ్లకే అర్థమవుతాయి. మామూలు మనుషులు అంటే మీ లాంటి వాళ్లకి వాటి గురించి తెలియదు.” “ నేను అడుగుతున్నది అదే మ

రత్న గర్భ యీ వసుందర 4 మూడో రోజు సాయంత్రానికల్లా పశుపతి రోగం నిమ్మళించింది. అతని తల క్రింద పెట్టిన నువ్వుల నూనె చిక్కని పసుపు పచ్చని ద్రవంలాగ మారింది. “ చూసారా ! మీ రోగం కాస్తా దీనికొచ్చేసింది ! ” ఆంటూ దానిని తీసుకొని పెరట్లోకి వెళ్లింది పార్వతి., దానిని గోతిలో పారెయ్యడానికి. తిరిగి వచ్చిన పార్వతిని ,“ పార్వతిగారూ ! మరయితే నా పథ్యం కూడా రేపటితో సరేనా ?”’ అని అడిగాడు పశుపతి. “చూడండి, మన పరిచయం అయి మూడు రోజులు అయింది. మీరు నన్ను ‘గారూ’అని మన్నించ నవసరం లేదు. పార్వతీ అని పిలవండి చాలు.” “అలాగే పార్వతీ! మరి నన్ను కూడా—” “ ఉహు !” తల అడ్డంగా ఊపింది పార్వతి “మిమ్మల్ని నేను మీరు అనే పిలుస్తాను,అదే సాంప్రదాయం కూడా.” పశుపతి వారించ లేదు. సాంప్రదాయాల పట్ల పార్వతికి ఎంత మక్కువో అతనీ మూడు రోజుల లోనే గ్రహించాడు. “పార్వతీ ! నాకో విషయం చెప్తావా ?” “అడగండి” “ నీ తల్లీ తండ్రీ ఎక్కడ ఉన్నారు ?” “ నా తల్లి తండ్రులు శ్రీశైలం యాత్రకి వెళ్లి, తిరుగుదలలో బస్సు ప్రమాదంలో కాలధర్మం చేసారట ! నేను అప్పుడు పొత్తిళ్లలో పాపాయిగా ఉండేదాన్నన

రత్న గర్భ యీ వసుంధర ౩ “ఆంజనేయుడి గుడి దగ్గర పడి ఉంటే—” “చూసి, తీసుకు వచ్చావా పార్వతీ !” “అవును పెదనాన్నా !” “మంఛి పని చేసావు, నా మాటలకి ఊ కొడుతూంటే ఇంకా విస్సేమో అనుకొన్నాను.” “నువ్వెప్పుడూ అంతే పెదనాన్నా ! ఒకరిని చూసి ఒకరనుకొంటావు,నన్నెప్పుడు చూసినా గౌరీ అనే అంటావు! నీతో పెద్ద చిక్కే వచ్చి పడింది.” “ నేనేం చేసేదే ! నువ్వు అచ్చు మీ పెద్దమ్మ లాగే ఉంటావు. అంతే కాదు ,పెద్దమ్మ లాంటి పన్లే చేసావు.” “పెద్దమ్మ లాంటి పన్లా?” “అవునే ! సరిగా పదమూడేళ్ల క్రిందట.కార్తీక పౌర్ణమి నాడు ,మీ పెద్దమ్మ ఇలాగే పదేళ్ల బాలుడిని తీసుకొని వచ్చింది. ఆ పిల్లాడికి కూడా అప్పుడు పచ్చ కామెర్లే ! వాడేనే మన విస్సిగాడు.” “అప్పుడేం చేసావు పెదనాన్నా ?” “ నీతో పాటే వాణ్ని కూడా పెంచుకొన్నామే ! ” “ అదికాదు పెదనాన్నా! ఆ రోగం తగ్గడానికి ఏం చేశావు?” “ మూడు రోజుల పాటు వరసగా మంత్రం వేసి తగ్గించానే ! నీకు గుర్తులేదూ! నువ్వు వాడి కన్న రెండేళ్లే పెద్దదానివి. ఇప్పుడునిలబడ్డ చోటనే నిలబడ్డ జాగాలోనే నిలబడి, మత్రం వేస్తావా పెదనాన్నా! నీకు మంత్రాలు వేయడం