క్షీరగంగ

నీల గ్రహ నిదానము 5 (ద్వితీయాంకము) (ప్రథమ దృశ్యము ) (దశరథ మహారాజు శయన మందిరం ) ( తెర తీయగానే సన్నని వెలుగులో దశరథుడు పాన్పు లేదా తూగుటుయ్యాలపై పడుకొని ఉన్నట్లు చూపించి, అతడు కాస్త ఒత్తిగిల్లగానే లైట్లు ఆఫ్ చేయాలి ) ( తెర వెనుక లైట్లు ఆన్ అవుతాయి ) ( దుస్వప్నాలు ఒక దాని వెనుక ఒకటిగా షేడో రూపంలో చూపించాలి ) 1వ నీడ ---- ఒక మనిషిని కోతి తరుముతున్నట్లు ------ 2వ నీడ ---- ఒక స్త్రీ జుత్తు విరబూసుకొని, రోదన చేస్తూ తిరుగుతున్నట్లు---- 3వ నీడ ---- ఒక మనిషి, ఎనుబోతును ఎక్కి దక్షిణ దిశగా వెళ్తున్నట్లు ----- 4వ నీడ ---- ఒక మనిషి చెరసాలలో బందీ అయినట్లు ---- (వరుసగా ఇన్ని దుస్వప్నాలు కనిపించిన తరువాత దశరథుడు పాన్పుపై లేచి కూర్చొంటాడు,) ( రంగ స్థలం పైన లైట్లు వెలుగుతాయి.) (దశరథుడు తెప్పరిల్లి పాన్పు దిగుతాడు ) దశరథుడు ----- ( జనాంతికముగా ) ఏమిది ! ఇంద్రజాలము వలె కన్పట్టుచున్నది !! చతుర్దిశలయందు, `సరయు, నర్మద , గంగ , సింధు ' నదీ జల పరీత భూమండలమును, ఏ

నీల గ్రహ నిదానము 4 (మూడవ దృశ్యము) ( రోహిణి అంతఃపురము ) ( రోహిణీ చంద్రులు పాన్పు లేదా తూగుటుయ్యాలపై కూర్చొని ఉంటారు ) (రోహిణి నాథునికి తాంబూలం అందిస్తుంది ) రోహిణి --- (చంద్రునికి తన నోరు చూపిస్తూ ) చూసారా నాథా ! నా నోరు ఎలా పండిందో ! చంద్రుడు --- తాంబూల సేవనానికి ముందు వెనకలు తెలియడం లేదు రోహిణీ ! నీ నోరు ఎప్పుడూ ఎర్రనే ! రోహిణి --- ఊఁ సరసోక్తులకు మీకు మీరే సాటి ! చంద్రుడు --- ఇవి సరసోక్తులు కావు రోహిణీ ! రోహిణి --- మరి చతురోక్తులా ? చంద్రుడు --- కావు సుమా ! చంద్రోక్తులు ! రోహిణి -- సరి లెండి ! ఇలా మాటలతో ప్రొద్దు పుచ్చుతారా ? చంద్రుడు --- సంగతికి ఇష్ట సఖి ఇంగితమూ వలదా మరి ! దరి చేర రమ్ము రోహిణీ ! ( ఆమె చెయ్యి పట్టి లాగుతాడు ) రోహిణి --- ఇప్పుడు కాదు స్వామీ ! కాస్త ఆగండి. ( అతని వైపు లాగబడుతూనే, ఏదో వింటున్నట్లు ఆగి పోతుంది , తరువాత చెయ్యి విడిపించుకొని ) చంద్రుడు --- ఏమయినది రోహిణీ ? తొందర చేసినది నీవే కదా ! రోహిణి ---- అవును నాథా ! ఇప్పుడు వద్దంటున్నాను. చంద్రుడు ---

నీల గ్రహ నిదానము 3 (రెండవ దృశ్యము.) ( దక్ష వాటిక ) ( దక్షుడు ఒంటరిగా ఒక శిలా ఫలకం మీద కూర్చొని ఉంటాడు.) దక్షుఢు --- “ ఓం నమో నారాయణాయ ! ఓం నమో నారాయణాయ !! ఓం నమో నారాయణాయ !!! ” (అని జపిస్తూ ఉంటాడు ) ( తెర లోంచి కూడా “ ఓం నమో నారాయణాయ “ అని వినిపిస్తుంది.) ( దక్షుడా ప్రతి ధ్వని విని, నామ జపాన్ని ఆపి చూస్తాడు ) ( ప్రవేశం--- నారదుడు, నారాయణ మంత్రం పఠిస్తూ ) నారదుడు --- దక్ష ప్రజాపతీ ! బ్రహ్మ మానస పుత్రుడైన ఈ నారదుడు, ఉపబ్రహ్మవు, పితృ తుల్యులైన మీకు నమస్కరిస్తున్నాడు. దక్షుడు --- దీర్ఘాయురస్తు ! నారదా ! ఎచటి నుండి నీ రాక ? నారదుఢు ---- బాబాయి ! నా రాక మాటకేం గాని, మీ పోకడలు మాత్రం విచిత్రంగా ఉన్నాయి. ఇలా ఒంటరిగా ఆరు బయట కూర్చొని, నారాయణ స్మరణ చేయాల్సిన అవసరం మీ కేమొచ్చింది ? దక్షుడు --- సంసార జంజాటం లేని బ్రహ్మచారివి. సంతానం తెచ్చి పెట్టే సమస్యలు నీ కేమి అర్థమవుతాయి. నారదుడు --- మీ సంతానం నాకు సోదర తుల్యులు కారా బాబాయి ! అయినా నారాయణ స్మరణతో సమస్యా పరిష్కార

నీల గ్రహ నిదానము 2 ( స్టేజి క్రమంగా చీకటయి పోతుంది. తెర వెనుక లైట్లు వెలుగుతాయి. శివ లింగానికి వెనుక నున్న వైట్ కర్టెన్ మీద ఒక నీడ పడుతుంది. అలాగే 16 నీడలు ఒక దాని వెనుక ఒకటి కనబడి వెళ్లి పోతూ ఉంటాయి.) 1వ నీడ ---- చంద్రా ! నేను ప్రథమ కళను అమృతను ! నిను వీడి వెళ్లి పోతున్నాను. 2 వ నీడ ----- శశాంకా ! నేను ద్వితీయను !! మానదను సెలవా మరి ! 3వ నీడ ----- మృగాంకా ! నేను తృతీయను, పూషను పోవుచున్నాను. 4 వ నీడ --- సుధాంశా! నేను చతుర్థిని, తుష్టిని, దక్ష శాప వశమున నిన్ను వీడుతున్నాను. 5 వ నీడ ----- అమృతాంశా !! నేను పంచమిని, సృష్టిని. పోవుచున్నాను. 6 వ నీడ ---- రాజా ! నేను షష్టిని, రతిని నిన్ను పరిత్యజిస్తున్నాను. 7 వ నీడ ---- రేరాజా ! నేను సప్తమిని, ధృతిని, సెలవియ్యి. 8 వ నీడ ---- చలువల రేడా ! నేను అష్టమిని, శశిని, వెళ్లనా మరి ! 9 వ నీడ ----- కలువల రేడా ! నేను నవమిని, చంద్రికను వివశనై పోతున్నాను. 10 వ నీడ --- తమ్ముల పగవాడా ! నేను దశమిని, కాంతిని. నిను వీడిపోతున్నాను. 11 వనీడ

నీల గ్రహ నిదానము 1 ప్రధమాంకము ప్రధమ దృశ్యము (చంద్ర లోకం లోని శివాలయం) (రోహిణి శివ పూజ చేస్తూ ఉంటుంది)- రోహిణి------“ఓంకార బిందు సంయుక్తం నిత్యం ధ్యాయంతి యోగినః కామదం, మోక్షదం తస్మా దోంకారాయ నమో నమః ఓం ‘నం’ నమంతి మునయ స్సర్వే నమంత్యప్సరసాం గణాః నరాణా మాది దేవానాం ‘నకారాయ’ నమో నమః ఓం ‘మం’ మహత్తత్వం మహాదేవ ప్రియం జ్ఞాన ప్రదం పరం మహాపాప హరం దేవం తస్మా ‘మకారాయ’ నమో నమః ఓం ‘శిం’ శైవం శాంతం శివాకారం శివానుగ్రహ కారణం జ్ఞానదం, పరమం, తస్మా ‘శ్చికారాయ’ నమో నమః ఓం ‘వాం’ వాహనం , వృషభం, యస్య వాసుకీ కంఠ భూషణం వామ శక్తి ధరం, దేవం ‘వకారాయ’ నమో నమః ఓం ‘యం’ యకారో సంస్థితో దేవో యకారం పరమం శుభం యన్నిత్యం పరమానందం ‘ యకారాయ’ నమో నమః (ప్రవేశం---చంద్రుడు) (చంద్రుడు ధ్యాన ముద్రలో ఉన్న రోహిణి వంక తమకంతో చూస్తూ పిలుస్తాడు) చంద్రుడు ---- ప్రియే, రోహిణీ ! రోహిణి ---- ( ధ్యానం భంగమవగా, చంద్రుని వంక చిరుకోపంతో చూస్తుంది) ఏమందురు స్వామీ ? చంద్రుడు --- రోహిణీ ! చంద్ర శిలా నిర్మిత, అంతఃపుర ప్రసాద హర్మ్యాల్ని,

ఇద్దరు అభిసారికలు రెండు సెలయేర్లు. “హే! సూర్య భగవాన్! ఇక ఎంతకాలం ఈ నిరీక్షణ తండ్రీ!వృద్ధ మండలాధీశ్వరు డైన పూర్ణ ప్రభుని జీవిత భానుడు, అస్తమించేదెప్పుడు ప్రభూ ?!” పిపాసా తప్తములైన దృక్కులతో, అనుదినం సూర్యభగవానుని సమాధానం కోసం వేధించే ఈ వేదనా భరిత విలాపం, సోమపురీ మండలాంతర్గత మైన ఉద్యానవనంలో వసించే ఇద్దరు అభిసారికలది. సోమపురీ మండలం సస్యశ్యామల భరితమే కాక, బౌద్ధులకు తీర్థయాత్రా స్థలం కూడ. ఇక్కడే జగత్ప్రసిద్ధమైన ‘ సోమపురీ మహా విహారం’ ఉన్నది. పుణ్య సంచయార్థం వచ్చే యాత్రికుల సంఖ్య దిన దిన ప్రవర్థమానం అవుతూండడం చూసి, మాండలిక ప్రభువైన పూర్ణప్రభుడు రాజధాని నుండి మహావిహారం వరకు విశాల రాజమార్గాన్ని నిర్మించాడు. పూర్ణప్రభుడు ప్రజానురంజకుడైన పరిపాలకుడే కాక దయాళుడు. వ్యక్తిగతంగా కూడా ఎవరికీ అపకారమూ చేసి ఎరగడు. అంతెందుకు, యాత్రికులు ఆ విశాల రాజ మార్గ మధ్యంలో విశేష ధనంతో నిశ్చింతగా నిద్రించ గలరంటే, అతని పరిపాలన ఎంతటి శాంతియుతమైనదో ఒక్క మాటలో చెప్పినట్లవుతుంది. ఆ రాజమార్గానికి ఒక ప్రక్క

బాలాజీ అర్చావతార విశేష దృశ్యార్చన 36 ( దృశ్యము 119 ) ( భీముడనే కుమ్మరి వాని గుడిశె ) ( భీముడు, అతని భార్య తమాలిని ఉంటారు. ఇద్దరూ వేంకటేశ్వరుని భక్తులు ) ( వారి గుడిశె లోపల, గోడకి ఒక గూడు ఉంది.( భిత్తికా బిలం ) ఆ గూటిలో కర్రతో చేసిన వేంకటేశ్వర ప్రతిమ ఉంది ) ( భీముడు, తమాలిని ఆ విగ్రహం ముందు కూర్చొని భజన చేస్తూ ఉంటారు. భీముని ముందు ఒక మూకుడు ఉంది. అందులో మట్టితో చేసిన తులసీ దళాలు ఉంటాయి ) ( భార్యా భర్తలిద్దరూ భక్తి పారవశ్యంతో పాట పాడుతూ ఉంటారు ) పాట ---- శుభం ! శుభం ! శుభం ! శుభం ! శుభం ! శుభం ! శుభం ! శుభం ! శ్రీనివాసునకు శుభం ! శుభం ! వేంకటేశ్వరునకు శుభం ! శుభం ! పావన గిరులకు శుభం ! శుభం ! ప్రాకారాదులకు శుభం ! శుభం ! స్వామి పుష్కరిణికి శుభం ! శుభం ! పుణ్య తీర్థములకు శుభం ! శుభం ! గుడి దీపములకు శుభం ! శుభం ! గుడి గంటలకు శుభం ! శుభం ! ( భజన జరుగుతూ ఉండగా తొండమానుడు మారు వేషంలో, అక్కడకు చేరుకొని, ఆ దృశ్యాన్ని చూస్తాడు ) ( తొండమానుడు అలసిపోయి ఉంటాడు. ఆ ఇంటికి చేరగానే అతనికి అలసట ఎక్కువవుతుంది ) తొండమాన ---- భక్తాగ్రేసరా ! కులాలా !! ( భక్తి ప

బాలాజీ అర్చావతార విశేష దృశ్యార్చన 35 ( దృశ్యము116 ) ( వేంకటాచలం పైన శిలా భవనము ) ( తొండమానుడు, రణసింహడు, కూర్మావధాని, మహాలక్ష్మి , రాఘవుడు, శిశుబాలిక, ఉంటారు ) ( శ్రీనివాసుడు కనిపించడు. అతని స్థానంలో ‘శిలా విగ్రహము’ ఉంటుంది ) (అందరూ ఆశ్చర్యంతో శ్రీనివాసుని శిలా విగ్రహానికి ప్రణమిల్లుతారు ) ( శ్రీనివాసుడు శిలా విగ్రహంలోంచే మాట్లాడుతాడు ) శ్రీనివాస---- ఓ తొండమాను మహారాజా ! నీ అగ్రజుడైన ఆకాశ రాజు నాకు ఆప్తుడగుట చేతను, నాకు మందిర నిర్మించి ఉపకారము చేసిన, నీకు శతాధికముగా ప్రత్యుపకారము చేసితిని.! లీలా మానుష రూపములో నేను ఒక చోటనే వసించుట వలన, ఒక బ్రాహ్మణ కుటుంబమునకు తీవ్ర అపకారము కలిగినది !! అదియే నేను సూక్ష్మ రూపమున ఉన్నచో అటుల సంభవించుట జరుగక యుండెడిది !! ఇటు పైన నేను మౌనమును వహించెదను ! నా లీలా మానుష రూపమును త్యజించి, శిలా రూపముననే భక్తుల కోర్కెలు తీర్చెదను !! అత్యంతము ఏకాంత జనముతో తప్ప మరి ఎవరికి కనిపించను ! మరియు సంభాషింపను !! ఈ కలి యుగమున ఇక నేను అన్య ముఖము చేతనే మాటలాడుదును !! ఓ రాజా ! నీవు

బాలాజీ అర్చావతార విశేష దృశ్యార్చన 34 ( దృశ్యము 115) ( వేంకటాచలము పైన శిలా మందిరము ) ( శ్రీనివాసుని ముందు తొండ మానుడు ,ఆ వెనకగా రణసింహుడు సాష్టాంగ పడతారు ) తొండమాన--- ప్రభూ ! దేవదేవా ! శ్రీనివాసా ! పాహిమాం,! రక్షమాం ! పంకజాసన ! పాకశాసన ! పద్మ బాంధవ పూజితా ! పంకజేక్షణ ! భద్ర లక్షణ ! పావనాంఘ్రి సరోరుహా ! శంకర స్తుత ! శాంతి సంభృత ! సాధు సంఘ నమస్కృతా ! వేంకటేశ్వర ! వేంకటేశ్వర ! వేంకటేశ్వర ! పాహిమాం ! శ్రీనివాస --- తొండమాను రాజా ! నీ హృదయమును నేనెరిగితిని ! నీవు పాపము చేసితివి ! నేనేమి చేయగలను ? నీవు మరలి నీ భవనమునకు పొమ్ము. తొండమాన--- ప్రభూ ! డేవదేవా ! వేంకటేశా ! నా పాపమును ధగ్ధము చేయుము. శంక వీడుచు, సర్వభూప్రజ సాకి కోరిక తీర్చుచున్ బింక మూడ్చుచు, బాప జాతిని, భస్మమౌనటు మాడ్చుచున్ జంకు లింకుచు శేషభూధర సానువందు, వసించుచున్ వేంకటేశ్వర ! వేంకటేశ్వర ! వేంకటేశ్వర ! పాహిమాం ! వేంకటేశ్వరా ! నీకు శిలాభవనము నిర్మించునప్పుడు, నా కొక వరము నిత్తునని, పలికితివి ! ఆ వరమును ఇప్పుడు అనుగ్రహింపుము ! నన్ను పాప విముక్తుని చేసి, రక్షించుము. ల